
Stel je voor: je voert een lang gesprek met een goede vriend waarin jij vragen stelt aan de ander, maar de ander niets aan jou vraagt. Best gek toch? Maar in een interview vinden we dat eenrichtingsverkeer ineens normaal. Het kan ook anders.
Een goed gesprek is wat mij betreft een dialoog waarin er persoonlijke aandacht en interesse voor elkaar is. Dat betekent ook dat je elkaar vragen stelt en inhaakt op wat de ander zegt. Dit zorgt voor verbinding, waardoor je de uitkomst van het gesprek een stapje verder brengt.
Persoonlijke touch
Ik vind interviewen één van de leukste onderdelen van mijn werk, en nog leuker vind ik het om daar vervolgens een mooi en inspirerend verhaal van te maken. Daarin laat ik graag zien wie de persoon achter de geïnterviewde is om zo het artikel een persoonlijke touch te geven. En dat lukt beter als ik tijdens een gesprek écht contact weet te maken, in plaats van krampachtig de vragen uit de briefing van de opdrachtgever af te werken. Want ervaring heeft mij inmiddels geleerd dat een interview geen vraag-en-antwoordspel is. Sterker nog: de leukste gesprekken zijn die waarbij je bijna vergeet dat het een interview is.
Mooiere gesprekken
Wat daarbij helpt, is om soms ook iets over jezelf te vertellen. Het delen van je eigen gedachten over een bepaald onderwerp leidt vaak tot mooiere gesprekken. Zo interviewde ik eens een kinderpsycholoog over de gevolgen van beeldschermgebruik bij kinderen en tieners. Als moeder van twee dochters in de basisschoolleeftijd, vond ik dit razend interessant. Door eerlijk te zijn over de uitdagingen waar ik als ouder wel eens mee worstel, ontstond een mooi en open gesprek waarin de psycholoog bekende dat zij met haar eigen kinderen ook de nodige uitdagingen had.
Hersenspinsels
Natuurlijk verwerk ik niet altijd alle persoonlijke informatie in het interview, zeker niet als het mij in vertrouwen wordt verteld. Maar ik krijg zo wel een beter beeld van de persoon met wie ik praat, waardoor ik uiteindelijk een mooier verhaal kan opschrijven. Mijn eigen mening laat ik daarbij buiten beschouwing. Mijn opdrachtgever ziet mij aankomen: “Hoi Kim, hier is het interview met Piet. Ik heb er ook maar gelijk mijn eigen hersenspinsels in verwerkt, leek me wel zo interessant voor de lezer.” Misschien is dit stiekem wel mijn motief om mij op te geven voor het blogteam van Tekstnet: kan ik eindelijk eens mijn eigen mening ventileren.
Afbeelding is gemaakt met ChatGPT
Zeker is een interview meer dan alleen vraagje-antwoordje. Als het goed is kun je altijd van elkaar leren; het is zelfs wel eens voorgekomen dat een interview uitmondde in een hele strategiesessie voor de klant. Zo ontstaan ook de beste artikelen.
Dat is zeker een mooie uitkomst van het gesprek! En ik ben het helemaal met je eens dat je als tekstschrijver ook veel leert van degene die je interviewt.