“Zou jij niet liever in loondienst willen?”, vroeg iemand mij laatst op een feestje. “Voor geen goud”, zei ik, want mijn vrijheid en zelfstandigheid zijn mij veel te lief. Maar een paar aspecten van het zzp-bestaan zou ik dolgraag willen missen. Dit is mijn top 3:
1. 60 dagen op je geld wachten? Heel normaal!
Laatst schreef ik een aantal webteksten voor een andere zzp’er. Nadat ik de rekening had gemaild, was die binnen een uur betaald. Geweldig! Helaas gaat dit bij grotere opdrachtgevers zelden op. Hoe groter de opdrachtgever, hoe trager de betaling.
Allereerst moet je erachter zien te komen welk ordernummer je op je rekening moet zetten. Vaak ben je dan al 2 weken verder. Vervolgens stuur je die rekening naar een vaag mailadres als crediteuren@xx.com. In de praktijk blijkt dit een zwart gat te zijn, waar alle facturen en aanmaningen geruisloos in verdwijnen. De wettelijke betaaltermijn van 30 dagen schijnt deze afdelingen niets te deren. Laat staan het feit dat ik van hun betaling moet leven. Gelukkig is het tot nu toe altijd goed gekomen, maar je begrijpt dat ik mijn energie liever ergens anders aan besteed.
2. Hollen of stilstaan: meer smaken zijn er niet
De meeste zzp’ers kennen het wel: in de ene periode komen alle opdrachten tegelijk en weet je niet waar je de tijd vandaan moet halen; in de andere periode zit je te duimendraaien omdat geen enkele opdrachtgever een klus voor je heeft. Je kunt dat ‘lekker afwisselend’ noemen, maar ik voel me meer een speelbal, die dan weer snakt naar rust en dan weer naar adrenaline.
Al jaren probeer ik om zo goed mogelijk met die pieken en dalen om te gaan. Om uit te rusten en achterstallige klusjes te doen in de stille periodes. En om het werk beter te verdelen en uit te besteden in de drukke periodes. Maar ik vind dat bepaald niet makkelijk, vooral omdat je nooit weet hoe lang die periodes duren. Bovendien is het frustrerend dat je door tijdgebrek soms mooie opdrachten af moet slaan, terwijl je daar 2 maanden later alle ruimte voor hebt. Natuurlijk houd ik van afwisseling, maar voor sleur hoef je als zzp’er sowieso niet bang te zijn. Voor een tikje meer stabiliteit teken ik graag.
3. Geen tekstschrijven zonder tijdschrijven
Als zzp’er moet je de uren die je voor je bedrijf maakt, registreren. Dat doe je voor de Belastingdienst: om aan te tonen dat je aan het urencriterium voldoet. En dat doe je voor je klanten: om het aantal uren te factureren dat je daadwerkelijk hebt gemaakt. Ik snap dat dat nodig is, maar o, wat heb ik er een hekel aan.
Want ik ben geen machine die je om 9 uur aanzet om ongestoord tot 5 uur door te tikken. Ik ben een mens die regelmatig wordt afgeleid. Omdat de telefoon gaat, ik koffie nodig heb of even een (virtueel) praatje wil maken met een collega. Zoals medewerkers in loondienst dat ook de hele dag doen. Bij elk van die pauzes moet ik de klok weer uit- en aanzetten. Daar word je toch gek van? Wat ik wil, is een steengoede tekst leveren aan mijn klant. Dáár wil ik me op focussen en niet op de klok. Maar mijn klant verdient ook een eerlijke factuur. Dus tja, ik vrees dat ik er niet van afkom …
En jij?
Waar erger jij je als zzp’er aan? En wat maakt dat je toch zzp’er wil blijven? Ik lees het graag hieronder.
