Als ik voor een blad schrijf, vind ik het niet meer dan normaal dat mijn naam in het colofon terechtkomt, maar liever natuurlijk nog bij het artikel zelf komt te staan. Het staat fijn, het geeft voldoening en het voelt als waardering als er bij een artikel waar ik moeite voor deed staat: ‘Tekst: Johan Koning’. Bovendien kan het voor mij als tekstschrijver natuurlijk ook een vorm van promotie voor mijn werk zijn.
Kán. Want het ging ook wel eens grandioos mis.
Vreemde verzinsels
Het is een journalistieke doodzonde om namen van personen verkeerd te schrijven. Toch gebeurt het geregeld. Ik heb zelfs de redactie van het blad Maarten de achternaam van naamgever Van Rossem wel eens met een u zien schrijven. En hoewel ik geen exotische naam draag, komt het toch met enige regelmaat voor dat mensen mijn naam verkeerd spellen. Zelfs mensen met wie ik al jaren samenwerk, of voor wie ik al jaren schrijf. Opdrachtgevers of collega’s die mijn naam toch zeker zouden moeten kennen.
Dat ik een keer Johan de Koning word genoemd, kan ik me nog voorstellen. Maar dat dezelfde opdrachtgever het tot vier keer verkeerd schreef… Uiteraard wees ik haar er steeds weer fijntjes op met de mededeling dat ik écht niet de enige koning ben. Waarop zij dan weer antwoordde dat het nóóit meer zou gebeuren…
Naammissers, hoe ga jij ermee om?
Het probleem bij drukwerk is natuurlijk dat zulke missers niet meteen hersteld kunnen worden. En om nu een rectificatie te eisen in een volgend nummer, vind ik ook weer overdreven. Maar hoe los ik dit dan wel op, behalve de verantwoordelijken erop te wijzen? Want door die foute spelling lijkt dat ‘stukje waardering’ plotsklaps knap waardeloos. Vind ik tenminste. Of ben ik te lichtgeraakt?
Bij digitale teksten is het een stuk gemakkelijker. Het moet wel om een heel ouderwets cms gaan, wil een mispeer op naamgebied niet in een mum van tijd worden goedgemaakt. Een simpel mailtje naar bijvoorbeeld een webmaster doet vaak wonderen.
De top-5 van missers met mijn achternaam:
- De Koning
- Konijn (ja, echt!)
- (De) Coningh
- Konink
- De Vries (ja, ook echt)
Als het om mijn voornaam gaat, is men minder creatief. Joan, Jan, Johann zijn wel meerdere keren langsgekomen.
Ongetwijfeld heb jij ook wel eens zo’n naammisser gemaakt of meegemaakt. Stiekem ben ik wel nieuwsgierig hoe jíj bent genoemd, of hoe je iemands naam verhaspelde. En hoe ben je ermee omgegaan?
