Op de snelweg wil ik nog wel eens strak tegen de linkerstreep rijden, als ik een motor in mijn spiegel zie. Niet omdat motorrijders mijn grootste vrienden zijn, maar om die opgestoken duim. Als zzp’er moet je zelf overal de veren plukken om in je achterste te steken.
Tot loonslaaf gemaakten hebben het makkelijk als het om schouderklopjes gaat. Tijdens maandagvergaderingen, functioneringsgesprekken en andere vermaledijde kantooronderonsjes staat het gewoon op iemands to-dolijst, complimenten geven. Als zelfstandig communicatie-adviseur en tekstschrijver ben je in veel gevallen een leverancier voor je klanten. Zoals ze ook leveranciers hebben van pennen, printpapier en pleeborstels. En leveranciers hebben geen bevestiging nodig, alleen maar geld, is de gedachte misschien
Een kus van de juf
Terwijl bevestiging wel werkt, merk ik elke maandag als mijn personal trainer me een pluim geeft. Ik spring hoger, ren harder en til meer als hij laat zien tevreden te zijn. Als kind kleurde ik al mooier voor een sticker, een krul of een kus van de juf. Het is natuurlijk ook niet gek: iedereen heeft bevestiging nodig. Sommige zelfstandigen zeggen dat elke goedgekeurde offerte, elke geaccordeerde tekst, elk opgevolgd advies en elke vervolgopdracht een verkapt compliment is. Een stiekem schouderklopje. Dat zal, maar soms wil je toch een echte aai over je bol?
Spring een stukje hoger
Gelukkig zijn er ook klanten die me soms zo’n aai geven. Voor wie ik duidelijk meer ben dan een leverancier. Die laten blijken dat ze echt blij zijn met mijn frisse blik van buiten, mijn advies en mijn vondsten. Dan staat er ineens een mooi compliment in de mail of krijg ik een kaartje in de bus met een bedankje. Juist omdat zo’n vriendelijk woord niet op het takenlijstje van opdrachtgevers staat, telt het voor mijn gevoel dubbel. Daar kan ik echt een tijdje op teren. Voor die klanten spring ik vaak een stukje hoger, ren ik harder en til ik meer.
Wortels en stokken
Ook buiten mijn opdrachtgevers verzamel ik veren. Het is bijvoorbeeld fijn om teksten met collega’s van beroepsvereniging Tekstnet te bespreken. Wij geven elkaar altijd opbouwende kritiek. Over werk voor klanten en zelfs over blogs. Deze zin is bijvoorbeeld geschrapt, omdat die niet veel toevoegde. Naast die kritiek geven we elkaar gemeende complimenten. Want ook tekstschrijvers houden meer van wortels dan van stokken. Daar gaan we van in galop.
Van al die veren krijg ik weer even vleugels. En blijven de duimpjes een tijdje uit, dan stap ik in de auto en ga ik een uurtje lekker dicht tegen de linkerstreep rijden.
