Muurvarkens. Zo worden stukadoors genoemd door elektriciens, timmerlieden en aannemers. Muurvarkens. Omdat ze er altijd zo’n bende van maken.
Maar het is goed bedoeld, het is een koosnaam. Omdat ze ook zien dat stuccen een vak is. Wie zelf wel eens aan een stucwand is begonnen, weet dat. Het is voor een leek bijna onmogelijk om een spiegelstrakke muur te maken en dat ligt niet aan het materiaal. Bij de bouwmarkt op de hoek koop je zo een zak gips, een troffel en een plakspaan. Maar daarmee ben je er niet. Stuccen is een vaardigheid. En dat geldt ook voor schrijven.
Natuurlijk, iedereen heeft 26 letters en een handvol leestekens op zijn toetsenbord en vast ook een onderwerp om over te schrijven. Misschien zelfs met een duidelijk doel daarmee. Maar dat alleen maakt niemand tot een tekstschrijver. Een tekstschrijver kan mooie en foutloze zinnen achter elkaar zetten en een góede tekstschrijver kan nog veel meer. Zonder er een bende van te maken, trouwens.
Een goede tekstschrijver snapt niet alleen alles van tekst, maar ook van de context. Weet wat opdrachtgevers willen bereiken. Mensen informeren, overtuigen, aanzetten tot actie of een ander doel. Een goede tekstschrijver begrijpt de doelgroep. Uit wie bestaat die? Wat weten ze? Wat willen ze? Een goede tekstschrijver kiest een taal die bij de klant én de doelgroep past. En bij het middel. Een webtekst is wat anders dan een jaarverslag, een speech schrijf je anders dan een column.
Bestaan er zulke tekstschrijvers? Zeker! Ik ben er één van en bij Tekstnet zijn er meer. Maar hoe kun je ze als opdrachtgever herkennen? Heel makkelijk, want wat juist die tekstschrijvers delen, is een gretige nieuwsgierigheid. Ze zullen goed luisteren en vragen stellen die klanten waarschijnlijk niet verwachten: op welke dag de doelgroep zijn mail beter leest, of het een idee is om verschillende persberichten voor verschillende perssegmenten te maken, wie de vorige en volgende spreker is bij een presentatie of waarom ze eigenlijk vousvoyeren. Pas dan weten goede tekstschrijvers wat ze met het muurtje moeten.
Opdrachtgevers hebben dus een keus. Blijven ze zelf rommelen met specie op hun troffel? Nemen ze genoegen met een muurtje dat strak lijkt, maar snel barst of geen fotolijstje kan houden? Of laten ze het schrijven over aan iemand wiens vak het is? Aan ons, goede tekstschrijvers dus. En dan mogen ze ons best tekstvarkens noemen.
