Het is een hardnekkig misverstand: de tekstschrijver die zijn noeste arbeid verricht vanuit een stoffige zolderkamer. Zijn werkplek is een bureau dat ingeklemd staat tussen cv-ketel en kattenbak. Met vrij uitzicht op de koffers en de kist met kerstspullen. Zijn er alternatieven voor dit miserabele beeld? Ik zet de plussen en minnen van diverse werkplekken voor je op een rij.
De zolderkamertjestekstschrijver draagt een joggingbroek en vlekkerig T-shirt – hij gaat toch nooit de deur uit. En rijdt hij zijn bureaustoel te ver naar achteren, dan raakt hij verstrikt in de dekbedovertrekken die aan de waslijn te drogen hangen.
Ik kan nog even doorgaan met het schetsen van deze couleur locale. Maar op deze manier draag ik alleen maar bij aan de clichévorming. Want heus, op een enkele cupcake-zpp’er na heeft de zelfstandig tekstschrijver een professionele werkomgeving. Hoe ziet deze werkomgeving eruit? En wat zijn de voor- en nadelen per werkplek?
- De werkkamer aan huis heeft als pluspunten dat je ’s ochtends na het ontbijt meteen achter de laptop kunt kruipen en tussen het werk door huishoudelijke klussen kunt doen. Ook bespaar je op kosten – een externe werkplek kost al snel 300 euro of meer per maand. Het nadeel is dat je snel afgeleid bent, zeker als kinderen voortdurend ‘MAMA!’ scanderend hun hoofd om de hoek van de kamer steken. Ook is de neiging aanwezig om je werkdag tot in de late uurtjes op te rekken. Tot slot ligt eenzaamheid op de loer.
- Het café of de koffiebar is een voordelig alternatief voor een kantoor buitenshuis. Tegen betaling van een paar cappuccino’s en een lunch ben je de hele dag onder de pannen. Je moet wel tegen het geroezemoes en de geluiden van rinkelend vaatwerk kunnen. Mij lukt het slecht om me te concentreren in zo’n ruimte. Vooral bij het uitwerken van een interview of het herschrijven van gecompliceerde teksten in klare taal. En dan zijn er nog de gezellige mensen die je van het werk houden met kletspraatjes. Kortom, voor mij is werken in een hip filterkoffiezaakje niet productief.
- De flexwerkplek is een ruimte waar je samen met andere zelfstandigen aan lange tafels zit. De pluspunten: je komt in een werkritme, de kosten zijn laag en overleg met vakgenoten of mede-ondernemers is snel gerealiseerd. Je hebt hier geen last van rumoerige cafégangers of huilende kinderen (geloof me of niet, maar ik probeerde eens te werken in een koffietentje waar juist die ochtend het borstvoedingscafé werd georganiseerd). Maar neem van mij aan dat collega-zzp’ers ook behoorlijk opdringerig kunnen zijn. En dan in het bijzonder de mensen die om werk verlegen zitten.
- Het kantoor in een bedrijfsverzamelpand is prettig omdat je echt een plek voor jezelf hebt. Werk je thuis aan de keukentafel, dan is het bittere noodzaak om je paperassen op te ruimen als de avondmaaltijd begint. Deze clean-desk-policy is niet nodig als je een eigen kantoor hebt. Het is een omgeving waarin je klanten kunt ontvangen, waar je andere ondernemers ontmoet met wie je zaken kunt doen. En het is makkelijker om werk en privé te scheiden. Nadeel is dat je in een 9-tot-5-modus terecht kunt komen – en dat moet je maar net liggen. Ook heb je maandelijkse kosten van minimaal zo’n €500,-.
Zelf ben ik een ‘werkpleknomade’. Ik werkte jarenlang in een bedrijfsverzamelpand. Sinds mijn verhuizing werk ik weer deels aan huis. Daarnaast heb ik een flexplek op een vast adres in hartje Utrecht. Deze combi vind ik ideaal. En wie weet kom ik ooit eens op een zolderkamer terecht. Maar dan moet ik wel eerst een echt huis met een puntdak kopen.
