En daar trilt de telefoon weer. Terwijl ik in een camper aan een Zweeds meer sta. Een opdrachtgever die ik in een paar woorden vertel dat ik nu op vakantie ben. Dat is natuurlijk prima en hij wenst me veel plezier. Het zet me weer aan het denken. Moet ik eens gaan denken aan een werktelefoon? Of is het daar na zeven jaar veel te laat voor?
Toen ik opgroeide, was vakantie volledig vakantie. Drie weken lang bestond de wereld thuis niet. We gaven het telefoonnummer van de camping aan onze naasten, maar een telefoontje kwam nooit.
Mobiel
Toen kwam de mobiel. Ineens hoefde je het nummer van de camping niet meer te geven, want ze belden je zelf wel als oma ineens op sterven lag. En daarna kwam de smartphone. Zo was je al weken voor het fysieke afscheid facebookvrienden met je campingmaatjes.
Thuisfront nabij
Door de moderne technologie is het thuisfront altijd nabij. Je appt vanuit Mexico je foto’s naar familie en vrienden. Je post op Insta hoe je het hebt daar in Frankrijk en na vijf minuten is de like van je buurvrouw al binnen.
Zakelijk telefoontje
Dit is allemaal nog leuk en aardig, omdat het bovenal lang leve de lol is. Maar je kunt als ondernemer natuurlijk ook altijd zakelijk gebeld worden in je vakantie. Zeker als je geen aparte werktelefoon hebt, zoals ik. Bij mij is het eigenlijk iedere vakantie wel een paar keer raak. Want ik kan natuurlijk nog zo’n duidelijke afwezigheidsmelding op mijn mail zetten; bij klanten die gewend zijn te bellen, heeft dat weinig zin.
Vakantieflow
Dan voel ik hem trillen in mijn zak terwijl ik in dat mooie museum ben. Of aan het strand lig of over een bergpaadje wandel. En dan is het eigenlijk al te laat. Ik heb geen rust meer in mijn donder voordat ik weet wie het was. Dus kijk ik als ik ook maar een momentje op mezelf ben. En stuur een bericht dat ik nu op vakantie ben. Maar die vakantieflow, die is dan toch even doorbroken.
Opdringen
Dat doorbreken van die flow, daar heb ik de meeste moeite mee, merk ik. De wetenschap dat werk zich ieder moment weer aan me op kan dringen als ik er helemaal uit ben met mijn gezin. Het is geen verwijt aan de opdrachtgevers, die weten meestal niet eens dat ik weg ben. En het is in een minuutje afgehandeld. Maar op zo’n moment mis ik het vakantievieren uit mijn jeugd wel.
Werktelefoon
Maar waarom heb ik dan geen werktelefoon? Goede vraag. Voor mijn idee is het daar nu te laat voor. Ik doe het al zeven jaar met mijn privénummer. Mijn opdrachtgevers kennen alleen dat nummer. En sommigen geven het zelfs door aan hun relaties: die moet je eens benaderen voor een leuke tekst! Hartstikke goed voor mijn zaken natuurlijk, maar mijn telefoonnummer verspreidt zich zo wel ongemerkt als een olievlek.
Vergeten
Ik kan natuurlijk een werktelefoon aanschaffen met een nieuw nummer. Dan moet ik al mijn relaties dat nummer doorgeven en dat zijn er nogal wat. De hamvraag is vooral: gaan ze dat nummer ook echt opslaan? Zullen ze het niet gewoon vergeten? Laat ik het zo zeggen: als mijn opdrachtgevers zo in elkaar zitten als ikzelf, dan zullen de meesten van hen het vergeten en mij gewoon op mijn oude nummer blijven bellen.
Keuze
Ergens moet ik natuurlijk accepteren dat die goeie ouwe jaren ’80 en ’90, met vakanties waarin de dagelijkse sleur niet bestond, nooit meer terugkomen. En ik heb door te kiezen voor het leven van zelfstandige ook gekozen voor het risico gebeld te worden op momenten dat het me totaal niet uitkomt. En tja: ik heb zeven jaar geleden niet gekozen voor een werktelefoon, die ik gewoon thuis kan laten tijdens mijn vakantie.
En toch vraag ik me af of een aparte werktelefoon nog toegevoegde waarde heeft. Blijven die opdrachtgevers echt op mijn privénummer bellen, of zijn ze sneller van begrip dan ik denk? Ik ben benieuwd wie van jullie hier ook mee worstelt en sta daarom volop open voor wijze raad. Zodat vakantie weer eens helemaal vakantie wordt.
