‘Goedemorgen collega’s, goed weekend gehad?’ Het is een grapje dat ik, sinds 2016, in diverse variaties regelmatig herhaal als ik ’s ochtends mijn werkkamer binnenloop. Collega’s, die miste ik in het begin van mijn zzp-bestaan heel erg. Niet vreemd als je ruim 25 jaar lang bij eenzelfde bedrijf hebt gewerkt, dat voelde als een tweede thuis.
Met mijn doctoraal Nederlands op zak kwam ik in 1988 als uitzendkracht bij Sony Logistics terecht. ‘Even een tijdelijk baantje’, terwijl ik ondertussen solliciteerde op banen waar ik tijdens mijn studie van droomde. Zoals redactielid bij het Jeugdjournaal.
Maar het leven had andere plannen met me. Ik werd gegrepen door de dynamiek van het internationale bedrijfsleven. Linguïstiek werd logistiek, maar mijn vaardige pen en gevoel voor taal kwamen me dagelijks van pas. Geleidelijk aan ontwikkelde ik mijn baan richting het interne communicatievlak. Ik zette een intranetsite op, startte een personeelsblad en organiseerde voorlichtingssessies.
Op mijn 48ste besloot ik mijn eigen tekstbureau op te richten. Ik bouwde mijn loondienstverband geleidelijk af en mijn eigen zaak geleidelijk op. Ik bezocht een KvK-informatiedag en kreeg daar een gouden tip: durf te focussen op één bepaalde doelgroep. Met 25 jaar logistieke ervaring in mijn rugzak, wist ik wat me te doen stond: schrijven voor het logistieke MKB. Een sector die ik van binnenuit goed ken, met ondernemers die mij aanspreken met hun ‘niet lullen, maar poetsen’-mentaliteit. Het heeft me veel gebracht. Via mond-tot-mond-reclame bouwde ik een mooie, vaste klantenkring op.
Ik kom veel bij ‘mijn bedrijven’ over de vloer, voor overleg of interviews. Collega’s heb ik intussen gevonden bij de TekstnetWerkt-groep in regio Tilburg. En ik geniet met volle teugen van het ‘eigen baas zijn’. Maar zo af en toe groet ik mijn werkkamer nog en gniffel: want terug naar hoe het was, wil ik nooit meer.
