“Slaap lekker baby. Mmm, kan niet slapen hihi. Ben je nog wakker? Ben je alleen? Lig je al te slapen of iets beters?” De appjes zijn compleet met hartjesemoji.
Ik ben stomverbaasd. Wil eigenlijk niet geloven dat hij bedoelt wat hij bedoelt. Vraag zelfs nog verduidelijking op zijn vraag: “Moet je onzichtbaar zijn?” Later bedenk ik dat hij daarmee misschien vraagt of ik ons gesprek geheim moet houden voor mijn man. Ik had al veel eerder een grens moeten trekken, maar als tekstschrijver/journalist krijg je soms telefoon buiten kantooruren. Dus dat hij regelmatig in mijn vrije tijd belt, vind ik niet eens zó bijzonder.
Ongemak
Gisterenavond herinnerde hij mij aan een gesprek waarin hij iets vertelt over zijn vroegere liefdesleven. Nog geen rinkelende alarmbellen. In ons vak hoor je nu eenmaal wel vaker persoonlijke dingen. “Hoe is dat bij jou?”, vraagt hij nu en dat voelt wél meteen ongemakkelijk. Ik antwoord toch dat ik al lang bij mijn man ben. Ja, het onderwerp relatie komt in andere zakelijke relaties ook wel eens ter sprake. Het verschil zit erin dat dit een appje is, laat op de avond. Maar dat besef komt pas later.
De eerste keer dat hij opmerkingen maakt die op het randje zijn, negeer ik het. Hij zegt dat hij nu oud en saai is. Ik reageer nog: “Dat valt wel mee”, omdat ik het sneu vind. Ik zeg er niks over tegen mijn man omdat het niet belangrijk lijkt. Na de berichten met de hartjesemoji vraag ik mijn man wel meteen of hij ook vindt dat dit over de grens is. Zijn reactie is duidelijk. “Schat, dit kan écht niet!”
Wakker liggen
Die nacht lig ik er wakker van. In mijn hoofd componeer ik alvast een appje. “Ik denk (en hoop) dat je zelf ook wel weet dat je berichtjes een grens overschrijden. Ik waardeer onze prettige samenwerking en hoop dat zo te houden. Daarom neem ik je telefoontjes alleen nog aan binnen kantooruren.” Ik verwacht dat het opstellen van het berichtje me mijn nachtrust terug zal geven. IJdele hoop. Ik pieker: ‘Heb ik hem aangemoedigd? Verstuur ik dit appje nú? Verstuur ik het überhaupt?’
Wat ik wel weet: dit kan niet. Een vriendin zegt tegen me: “Probeer het als een compliment te zien. Je ligt nog goed in de markt.” Maar hoe lief bedoeld ook, die redenering klopt niet. Dit zijn geen complimenten, maar ongewenste intimiteiten. Ik lag er wakker van, maar niet op de manier die hij in gedachten had.
Ben ik de enige?
Nooit eerder nam ik het advies ter harte om te schrijven als iets me dwars zat. Maar nu wel en dus schrijf ik dit blog. Vanochtend verstuurde ik de app. Ik krijg excuses en de vraag of ik het wil vergeten. Toch vraag ik me af of ik meer moet doen. Was het inderdaad een dronkenmansactie of komt het vaker voor? Meld ik het bij het bedrijf met het risico deze man te beschadigen? Is dat nodig? Misschien niet. Maar als ik het niet meld, en anderen maken ook zoiets mee en melden het ook niet… Zijn we er dan niet gezamenlijk verantwoordelijk voor om hem te stoppen voor het van kwaad tot erger wordt? Ik ben er nog niet uit.
Goed dat je je grenzen hierin hebt aangegeven.
Ik heb ook diverse keren met dit soort grensoverschrijdende “heren” te maken gehad. In mindere mate toen ik nog werkte, maar vooral op persoonlijk vlak. Een keer of 3 sinds ik gescheiden ben, 1 keer toen ik nog was getrouwd. Die laatste was erg dreigend en beangstigend
Goed dat je dit deelt, want ik snap dat het ongemakkelijk en complex is. Het is zeker een faux pas en het is goed dat je hem daarop aangesproken hebt. Het is een optie om het daar gewoon bij te laten. Is het mogelijk om te bekijken hoe de samenwerking hierna verloopt? Of jij je er ongemakkelijk bij voelt, of hij zich er ongemakkelijk bij voelt. Nu je een grens hebt getrokken kan het best dat daarmee zijn hoop op persoonlijk contact is vervlogen en dat het gewoon weer een professionele relatie kan worden.
Als jij je er ongemakkelijk bij blijft voelen, als je daardoor niet meer voor het bedrijf kan werken en als je daardoor omzet zou gaan missen, zou ik bekijken of je een ander contactpersoon kunt krijgen. En dat zou je inderdaad via een vertrouwenspersoon kunnen vragen.
Of je deze misstap moet melden is een vraag waarin ik je niet kan raden. Jij kunt beter inschatten of je denkt dat hij dit vaker zal doen, of hij in een machtsrelatie met anderen zit, of hij geleerd heeft van jouw antwoord, of anderen ook een duidelijke streep zullen trekken. Door alle aandacht voor me-too-acties, waaronder dit zeker valt, lijkt het alsof je helemaal fout bezig bent als je dit niet aan de grote klok hangt. Maar jij kunt vast wel inschatten of dit een verlegen man is die een volstrekt onbeholpen poging doet om jou te versieren of een verstokte rokkenjager die elke vrouw waarmee hij werkt in bed probeert te appen. Bij de eerste zou ik het niet melden, ervan uitgaande dat hij van jouw reactie leert dat dit not done is en het nooit meer doet. Bij de tweede zou ik minder aarzeling hebben.
Hoi Corianne,
Dankjewel voor je reactie! Het is inderdaad niet zo simpel als je op het eerste gezicht denkt. Het is een voormalig rokkenjager dus hij valt eigenlijk niet echt in een van beide categorieën. Misschien had hij een soort terugval naar vroeger. Er was alcohol in het spel bij hem. Geen excuus natuurlijk, maar misschien een verklaring. Een vertrouwenspersoon is er niet binnen de organisatie, maar ik heb wel iemand binnen de organisatie in vertrouwen genomen. Op die manier let er nog iemand mee op of hij vaker de fout in gaat. Het voelt nu nog ongemakkelijk inderdaad, omdat ik wel drie keer nadenk voor ik iets aan hem voorleg, waar ik voorheen wel voor zou bellen, maar ik kijk het even aan. Ik heb wel het idee dat hij ervan geleerd heeft, dus als dat zo is, laat ik het inderdaad hierbij. Gezien zijn functie heeft hij wel degelijk een machtsrelatie.
Dag Bianca,
je blog bleef maar in m’n achterhoofd zweven. Vandaag bedacht ik dit: heeft het bedrijf een vertrouwenspersoon? Dan zou je die in vertrouwen kunnen nemen. En als je de organisatie een warm hart toedraagt, kun je wellicht bedingen dat je voortaan met een andere contactpersoon werkt.
Sterkte met de afweging, en goed dat je een lijn getrokken hebt!
Groet,
Nelleke
Hoi Nelleke, nee dat heeft dit bedrijf niet helaas. Daar had ik al naar gekeken. Dankjewel voor het meedenken!
Dat klopt wel Marlies, maar gelukkig heb ik niet alleen met hem te maken en ik draag de organisatie wel een warm hart toe. Dus daar denk ik nog even over na.
Goed dat je dit naar buiten brengt, Bianca! Ik kan me voorstellen hoe dit ongemerkt steeds een stapje verder gaat. Ik zou het contact met deze man/dit bedrijf wel verbreken, want volgens mij vergalt dit je plezier in het werk voor hen. Desnoods noem je een andere reden (drukte ofzo), als je de man niet wilt beschadigen. Maar inderdaad: wellicht help je ook andere mensen door het wél te melden. Een moeilijke afweging, maar bescherm vooral jezelf, zou ik zeggen!