Van m’n eilandje af
Einzelgänger. Zo zou ik mezelf omschrijven. Maar na tien jaar zelfstandig tekstschrijverschap besloot ik toch om lid te worden van Tekstnet. Mijn eerste baan in loondienst bij een communicatiebureau was helaas maar voor een jaar en daarna was freelancen eigenlijk de enige optie.
In die tien jaar is de verandering van papier naar web de belangrijkste ontwikkeling geweest. ‘Vroeger’ werd ik nog wel eens gevraagd of ik naast mijn werk voor papier ook een webtekst wilde schrijven, nu is het een uitzondering als ik iets voor print schrijf in plaats van online. Het is best snel gegaan: ‘vroeger’ hadden we ook al internet, maar gaven opdrachtgevers nog de voorkeur aan papier. Tien jaar later is lezen van een scherm echt wel het nieuwe normaal geworden.
De anekdote die ik het vaakst over m’n werk vertel is dat ik een bekende Nederlander geïnterviewd heb in m’n onderbroek. Op mijn vrije dag ging ’s ochtends vroeg opeens de telefoon; de woordvoerder, dat de persoon op dat moment twintig minuten had. Ik lag nog in bed en had geen tijd om me aan te kleden.
Maar verder zijn het gewoon de momenten dat je anderen kunt helpen met goed geschreven en fijn leesbare teksten, die het werk zo leuk maken. Elke keer dat dankzij mijn werk mensen iets hebben geleerd over een ingewikkeld onderwerp, of een website beter of leuker is geworden, word ik blij.
Na tien jaar kwam opeens het besef dat ik wel erg afhankelijk was van een handjevol vaste opdrachtgevers. Ik ben vooral lid geworden van Tekstnet om wat vaker van mijn eilandje af te komen, collega’s te ontmoeten en eens met ze van gedachten te wisselen. En toeval of niet: sinds ik lid ben zijn er alweer nieuwe opdrachtgevers in beeld. Tot snel bij de volgende bijeenkomst, dus!
