Tekstschrijven? Ik stop ermee. Vandaag nog. Ik ga mezelf aanmelden bij het UWV, word actief
werkzoekende op LinkedIn en desnoods ga ik vakkenvullen of achter de kassa bij de supermarkt. Of misschien weet jij als lezer nog een leuk baantje voor me?
Ongeveer vier keer per jaar heb ik last van de gedachten zoals hierboven beschreven.
Vaak is het net na een periode waarin ik allerlei bordjes omhoog moest houden en diverse opdrachten moest combineren. Zo’n enorm drukke tijd waarin je bij het geluid van inkomende mail al hartkloppingen krijgt. En waar je een paar dagen nét voor alle deadlines niet de meest gezellige persoon bent. Zodra die periode is geëindigd wordt het rustig in mijn hoofd. Voor even dan.
Mantra’s
Het is mij al snel té rustig. Eerst herhaal ik het mantra dat het als zzp’er nou eenmaal hollen of stilstaan is. Daarna praat ik hardop tegen mezelf en vertel dat zoals altijd de opdrachten wel weer gaan komen en tot slot krijg ik hartkloppingen bij het gebrék aan het geluid van inkomende mail.
Alweer paniek. Ik sta bij wijze van spreken al met een half been in de supermarkt op zoek naar iemand van personeelszaken. En ik denk: ‘zie je? Niemand wil me, alle opdrachten zijn weg, deze crisis betekent mijn einde als zelfstandige.’
Ga een e-book schrijven!
Al klagend stort ik mijn hart uit bij een vriendin. Ze is eveneens zzp’er en vindt dat hollen en stilstaan prima. Sterker nog, ze heeft haar bedrijfsvoering daar helemaal op ingericht.
We besluiten om via Skype even bij te kletsen. ‘Och jee, is het weer zover? Begin dan met het schrijven van een e-book’ raadt ze me aan. ‘Of volg een cursus op LinkedIn learning. En heb je alles rondom Google en je bedrijf nou al op orde? Nee? Genoeg te doen, de rest komt vanzelf en stop met klagen! O, en doe jezelf en mij een lol: doe ook aan acquisitie als je het druk hebt.’
Werken in de zorg?
Ik druip digitaal af en richt me de volgende dag op werkzaamheden om mijn bedrijf te promoten. Ik zal me inderdaad eens verdiepen in het schrijven van e-book. Ook bedenk ik wat blogonderwerpen zodat ik de komende maanden vooruit kan en zichtbaar blijf. Ten slotte check ik LinkedIn learning.
Op het sociale medium zie ik een oproep voor het project Extra handen voor de zorg. Interessant!
Voor mensen die tijdelijk geen of minder werk hebben, kan werken in de zorg een oplossing zijn.
Dit lijkt me naast zinvol ook leuk en misschien zit er wel een connectie of potentiële opdracht in.
Bovendien kan ik gaan bloggen over deze situatie. Briljant en win-win.
Druk
Extra handen voor de zorg, dat werd het dus. Medio december zou ik beginnen met de trainingen van dit project. Zou. Want eind november verschijnt een mail in mijn inbox. Of ik misschien de komende twee maanden het team van een communicatieafdeling wil ondersteunen, voor een flink aantal uur per week. Graag per direct beginnen. Ik laat het bezinken terwijl ik de betreffende dag – echt gebeurd – drie nieuwe aanvragen en opdrachten ontvang.
In de week die volgt tik ik offertes, interview een paar mensen, schrijf de interviews uit en lees alles over het bedrijf waar ik tijdelijk ga werken. ’s Avonds laat werk ik nog aan een beloofde blog voor Tekstnet (ik had mezelf opgegeven om deze maand te bloggen want ja, ik had toch niets te doen.) En terwijl ik aan het typen ben weet ik: I’m back. Op naar de heerlijke deadlinestress. En als ik nog naar de supermarkt moet, dan is dat alleen voor boodschappen. Voorlopig. Want hollen en stilstaan gaat nooit over.
Ook voor mij herkenbaar.
Daarom bewaar ik deze uitspraak van vandaag op de scheurkalender Omdenken: “Verveelde ik me maar. Dan kon ik ernaar verlangen het druk te hebben.”
Misschien heb jij er ook iets aan.
Een andere uitspraak die mij vaak helpt is: “Haast je als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt.”
Niet teveel piekeren :-).
Heerlijk om te lezen Carolijn! En herkenbaar! Wat is dat toch, dat we iedere keer gaan wanhopen terwijl we weten dat die belletjes en mailtjes komen, vroeg of laat?
Hoi Sonja,
Geen idee wat het is. Ik denk dat ik deze blog als behang laat printen en op mijn kantoor hang. Als reminder dat het altijd weer goedkomt.
Heerlijk herkenbaar! Of ik nu aan het vertalen ben of bezig ben met schrijven, dit is exact wat er in mijn hoofd gebeurt als ik om de een of andere reden twee dagen geen nieuwe mailberichten of aanvragen krijg…. en dan nét als je het accepteert en dus inderdaad iets anders gaat doen, een leuke webinarserie volgen, ontploft je mailbox en moet je halverwege het webinar stoppen omdat je het te druk hebt met je werk. Zelfs na 22 jaar, blijft dit belachelijk stress-scenario zich eens in de zoveel tijd herhalen.
Bloemschikken, leek me ook wel wat, of dolfijnentrainer?
Dolfijnentrainer neem ik mee als idee tijdens de volgende dip! Want die gaat er komen. We moeten er maar mee leren omgaan. Bedankt voor je reactie!
Inderdaad herkenbaar, Carolijn. Het is hollen of stilstaan. Of eigenlijk: eraan wennen dat het dat is. En een manier vinden om dat stilstaan dan goed in te vullen. Mooie uitdaging ook voor deze tekstnetter!
Hoi Chris,
Uit de reacties maak ik op wat jij ook al zegt: we moeten eraan wennen. Minder leuk deel van het ondernemerschap. Succes met deze uitdaging!
Herkenbaar verhaal, Carolijn! En fijn dat je nu weer lekker veel om handen hebt. Aan ‘extra handen voor de zorg’ heb je niets gemist. Het klinkt prachtig, maar ik heb in de praktijk gezien (en in de kranten gelezen) dat er maar heel weinig mensen daadwerkelijk worden ingezet. Hoe geschikt en gemotiveerd ze ook zijn. Dus blijf maar lekker teksten schrijven!
Hoi Marlies,
Jammer dat het initiatief niet goed van de grond komt. Ik blijf lekker schrijven en ondernemen. O ja, en omgaan met deze hollen-en-stilstaan-uitdaging!