Sparren met vakgenoten en je bij interessante workshops verdiepen in je vak. Dat betekent Tekstnet voor mij, nu al vijftien jaar.
Een vakgerichte opleiding (journalistiek, Nederlands) heb ik niet; ik profiteer van heel gedegen taallessen in mijn jonge jaren. Daarom wist men mij al gauw te vinden voor vrijwillige redactieklusjes. In 1997 heb ik er mijn werk van gemaakt, sinds 2005 vanuit mijn tekstbureau Geen Punt. Mijn beroepsopleiding volgde ik aan de Hogere Agrarische School. Zo’n twintig jaar geleden zei iemand tijdens een workshop tegen me: ”Je hebt een agrarische specialisatie, daar moet je wat mee doen.” Het beste advies ooit! Ik nam het ter harte, zij het met enige schroom, want mijn diploma lag al een paar decennia te verstoffen. Maar het balletje ging rollen. Sindsdien werk ik voor diverse agrarische organisaties. Zo schrijf ik bijvoorbeeld bedrijfsreportages voor een veevoerleverancier en artikelen voor het vakblad Fruitteelt, het vakgebied waarin ik na mijn diplomering in 1984 werk vond.
Een bijzonder project was het levensverhaal van een buitengewoon interessante 80-jarige en bepaald geen wereldvreemde boer, dat ik mocht vastleggen aan de hand van diepgaande gesprekken met hem. Interviews en bestaande teksten kneden en boetseren tot iets moois, vooral dát vind ik leuk werk. Heel gaaf was ook de productie van twee boekjes met mijn lief Gerard. De boekjes bevatten humoristische belevenissen van Gerard als dierenarts op de Veluwe. Beide boekjes heb ik niet alleen geredigeerd en als uitgever op de markt gebracht, maar ook geïllustreerd met aquarellen. Zo kon ik twee hobby’s (ook al is redigeren al meer dan 25 jaar mijn werk) combineren en iets heel moois creëren. Nog leuker is dat onze dochter Lotte de boekjes prachtig heeft vormgegeven.
Een echte familieproductie dus. Dit soort activiteiten maakt mijn vak nóg leuker.
