Een gang vol met ministeck-schilderijen. Een opvallend mooie poes die aan het eind van het interview de kamer binnensluipt. Die enorme stapel knuffeldieren op een fauteuil. Als je je ogen de kost geeft, is kleur geven aan een bewonersinterview een makkie. Maar hoe doe je dat bij interviews op afstand?
Je kunt mij geen groter plezier doen dan een opdracht voor een interview op locatie. In een kantoor, een gemeentehuis, maar het allerliefst nog in een woning. Dan mag ik – nee moet ik – ongegeneerd gluren. Ik zorg dat ik er op tijd ben, loop nog een rondje door de buurt en bel aan. Het gesprek loopt dan meestal vanzelf.
Tijd nemen voor verhalen
Vooral oudere mensen zijn blij als iemand langskomt die de tijd neemt voor hun verhalen. Hoewel ik meestal maar een kort stukje mag schrijven, neem ik de extra uren voor lief. Ze zijn niet verspild, want ik luister graag naar tedere herinneringen en bijzondere hobby’s. Zelfs als ik de ‘darlings’ die dat oplevert in de eindversie moet ‘killen’. De ministeck-schilderijen had haar overleden man gemaakt. De poes is inderdaad bijzonder: dit ras fokt de studente met haar moeder. De knuffels vervangen de huisdieren waarvoor de getatoeëerde dame allergisch bleek.
Schaarse uitjes
Sinds we – vanwege je weet wel waarom – meer en meer vanuit huis werken, zijn dit soort uitjes schaars geworden. Beeldbellen is het alternatief. Vooral bij jongere mensen is dat geen probleem. Ze zijn het gewend. Ook dan lukt het me om verhalen op te halen. Met concrete vragen krijg ik een beeld van de woning en het leven van de geïnterviewden: Wat is je lievelingsplek in huis? Als je uit je raam kijkt, wat zie je dan? Waar was je mee bezig voordat ik belde? Wat ga je vanavond eten?
Professionele nieuwsgierigheid
Maar die onvoorbereide vraag als mijn oog ergens op valt, die kan ik niet stellen. Geen kijkje in de boekenkast, geen kookgeuren in de keuken, geen dierbaar kleinood op de salontafel. Het stuk dat ik schrijf, beantwoordt ruimschoots aan zijn doel. Maar mijn professionele nieuwsgierigheid wil meer. En daarom voel ik een sprankje jaloezie als ik bij het eindproduct de foto’s zie. De fotograaf mocht er wél naartoe!
Flink rondneuzen
Voorlopig is het bij zulke bewonersportretten roeien met de riemen die ik heb. Ik hoop van harte dat ik volgend jaar weer regelmatig op pad kan om niet alleen mijn oren maar ook mijn ogen goed de kost te geven en flink rond te neuzen in de woningen. Maar voor het zo ver is: heb jij nog tips voor interviews op afstand?
Foto van Max-Jakob Beer gevonden op Unsplash
Ha Christine, leuke blog!
Wellicht de fotograaf eerst laten gaan zodat je de foto’s al gezien hebt voor het interview en je vragen over de stapel knuffels en dergelijke deels toch kunt stellen aan de hand van de foto’s?
groet, Onno
Ja dat is ook een idee Onno. Nu geef ik de fotograaf vaak extra informatie voordat zij op pad gaat. Dat kan natuurlijk ook andersom.
Wat een mooie blog. Een prachtig inkijkje in hoe jij werkt.
Omdat ik weinig persoonlijke verhalen schrijf en veel zakelijke teksten, vind ik al dat zoomen en beeldbellen wel lekker efficiënt eigenlijk.
Maar als ik weer eens een ‘echt mens’ moet interviewen, kan ik hier wat tips uithalen.
Goed idee Anke. Zou in bepaalde gevallen kunnen werken.
Hoi Iris. Om het aantal reisbewegingen te beperken, is het toch beter als ik het interview op afstand doe. Het is immers niet strikt noodzakelijk. Maar zodra het kan spring ik weer op de fiets. De suggestie om de geïnterviewde een digitale rondleiding door het huis te laten geven, vind ik heel leuk. Ik ga kijken of dat een keer lukt.
Heerlijk blog, Christine! En herkenbaar ook, vooral. De beste oplossing is om er toch vooral heen te gaan. Als de fotograaf het mag, waarom jij dan niet? Eventueel met mondkapje en op ruime afstand. Tenzij de geïnterviewde het natuurlijk écht niet wil. En dan is het stellen van extra vragen, zoals je zelf al schrijft, de enige andere oplossing die ik zie. Al kun je natuurlijk ook nog aan de geïnterviewde vragen om je met de camera een rondleiding door zijn of haar huis te geven.
Tip: vraag de geïnterviewde om eens rond te lopen met zijn of haar laptop/telefoontje. Alsof je zelf door het huis zou lopen. Ideetje?