Briefpapier, enveloppen en zelfs compliment cards. Maar wat trots was ik erop, toen ik mijn drukwerkpakket toegestuurd kreeg. Wat wilde ik het graag zien, wat wilde ik het graag laten zien. Met als klap op de vuurpijl: dozen vol visitekaartjes. Stijlvol, strak en professioneel vormgegeven in mijn nieuwe huisstijlkleuren wit, oranje en zwart. Prachtig. En voorzien van alle contactgegevens die ik maar kon bedenken.
Het zal rond 2014 zijn geweest dat ik mijn huisstijl veranderde. Ondertussen loopt 2021 ten einde. Van de dubbele doos met enveloppen die ik destijds aanschafte ligt anderhalf opgeslagen op zolder, van de compliment cards is meer dan negentig procent niet gebruikt en de achterkant van mijn briefpapier gebruik ik als maatschappelijk en milieubewust ondernemer inmiddels als printpapier. Dan heeft het nog iets van nut.
Voorraad vol stof
En nu denk ik erover om ook het laatste stukje huisstijldrukwerk te bedanken voor bewezen diensten. Jarenlang ging ik – zakelijk – de deur niet uit zonder visitekaartjes op zak. En soms zelfs met twee, want één van mijn voormalige opdrachtgevers stuurde me op pad met een kaartje met zijn gegevens. Vond ik prima. Ik at er destijds goed van.
Ruim een jaar ligt mijn voorraad kaartjes al te verstoffen. Oók een gevolg van corona. Maar zo langzamerhand kom ik ook zakelijk weer meer onder de mensen, dus doemt de vraag op of ik op termijn nieuwe kaartjes moet kopen.
Mijn antwoord daarop: nee. Ik stop met visitekaartjes. De deur uit ermee!
Respons=nul
Want: hoeveel werk heb ik daadwerkelijk gekregen de afgelopen jaren, door lustig met kaartjes te strooien bij afspraken? Hoe vaak heb ik gehoord: “Ik kreeg jouw kaartje van die-en-die in mijn handen gedrukt toen ik zei dat ik op zoek was naar een tekstschrijver”? Welgeteld nul keer.
Wel haalde ik klussen binnen via LinkedIn. Via mijn website. Of via een simpel maar verleidend zinnetje bij de adresgegevens in mijn e-mailhandtekening.
En dan komen we gelijk bij mijn volgende argument. Want als ik een bepaalde persoon zoek, wat doe ik dan? Pak ik mijn voorraad ontvangen visitekaartjes er dan bij? Een voorraad die ik ooit nog keurig rubriceerde in een speciale visitekaartenmap, maar die tegenwoordig in een ladekast ligt? En ook nog eens door elkaar? Natuurlijk niet. Ik raadpleeg LinkedIn, zoek in mijn mailarchief of pak de contactlijst van m’n telefoon erbij. En anders biedt Ome Google raad.
Post-corona mvo
Conclusie: ging ik pre-corona altijd met mijn visitekaartjes de deur uit, post-corona zeg ik: de deur uit met visitekaartjes. Daar hoeven geen bomen meer voor gekapt te worden. Laten we het mijn minimale bijdrage aan maatschappelijk verantwoord ondernemen noemen. Post-corona mvo: er sneuvelen geen bomen meer om mij uit de schaduw te halen.
UPDATE: ik ben toch weer overstag gegaan. Ik heb een visitekaartje aangeschaft. Letterlijk één: https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:ugcPost:7011278964157464576/.
Nieuwe klussen leveren een visitekaartje niet op inderdaad. Toch gebruik ik ze nog zo nu en dan. Bijvoorbeeld als ik na een bijeenkomst waarvan ik verslag doe graag de powerpoint-presentatie wil ontvangen. Het kaartje dat ik ze in de hand druk is dan een fysieke reminder voor de spreker en dat werkt soms beter dan een mailtje in een overvolle mailbox.
De visiekaartjes van bedrijven waarvoor ik ooit zo los-vast werkte dat ik een kaartje kreeg, heb ik laatst wel weggegooid.
Het briefpapier dat ik tig jaar geleden bijbestelde (wat nog een heel gedoe was want mijn vormgever was overspannen en leverde de bestanden niet) ligt te verstoffen. Ik gebruikte het eigenlijk alleen nog voor facturen en die gaan nu overal digitaal. Als printpapier gebruik ik het nog niet. Wie weet verzin ik nog eens een papieren mailing om los te komen van het scherm. Heb ik ook weer een loopje naar de brievenbus.
Die papieren mailing heb ik gebruikt bij het 10-jarig bestaan van mijn bedrijf. Maar dat is inmiddels ook alweer 11 jaar geleden. Misschien dat ik het bij het 22,5-jarig jubileum wel weer doe. Goede tip, Christine.
Mooie wake-up call Johan. Ik gaf laatst voor het eerst sinds twee jaar mijn visitekaartje tijdens een gesprek en ik voelde me opeens behoorlijk pre-historisch. Er was ook geen natuurlijk momentum meer voor zoals ik me van ‘vroeger’ herinnerde.
Dus als ze op zijn (als ze ooit nog op raken), zal ik er inderdaad ook niet zo gauw meer aan beginnen.
Het enige drukwerk waar ik echt plezier aan beleef, is adresetiket in huisstijl. Dat plak ik op blanco enveloppen en gebruik ik als complimentcard als het zo uitkomt. Een soort duizend-dingen-doekje in huisstijl.
Dat van dat duizenddingendoekje is wel en goeie, Corianne.