Je hebt een juweel van een tekst geschreven. De klant is dolblij en de factuur is betaald. Prachtig! Maar wat als je geen flauw idee hebt wat je klant er uiteindelijk mee heeft gedaan? Een kleine frustratie.
Bij good old drukwerk is het duidelijk. Op een gegeven moment ploft een prachtig magazine of een glimmende brochure op je mat met jouw verhaal erin. Vaak gebeurt dat tegen de tijd dat je alweer met de derde vervolgopdracht bezig bent, maar dat maakt het extra leuk. Concreet bewijs van je harde werk. Eeuwige liefde voor print!
Ben ik in beeld?
Net even anders gaat dat bij online teksten. In de eerste plaats krijg je niet altijd een seintje als de tekst op de site staat. Je moet er meestal zelf naar op zoek. En soms loopt bij mij die zoektocht vast. Ik kom de tekst gewoonweg niet tegen. Niet de dag nadat ik hem inleverde, niet een week later, niet na drie maanden. Niet op de homepage, niet in de nieuwsrubriek, niet tussen de blogs, nergens.
Vrijblijvend
Hoe kan dat? Organisaties hechten – hoera voor ons – aan content. Anders dan bij een tijdschrift of brochure kan een klant die stukken tekst in de onlinewereld op ieder willekeurig moment ergens neerzetten. Of níet neerzetten. Mijn klanten kunnen dan nog zo’n mooie contentkalender of een ultrastrakke planning hebben, soms blijkt dat ze die overname of het fotoverslag van het bedrijfsuitje toch net iets interessanter vinden dan mijn met bloed, zweet en tranen gecomponeerde stukje.
Ik hoef me hier natuurlijk niet druk om te maken. De meeste van mijn teksten komen heus op een mooie plek terecht. Ik heb mijn werk gedaan en de hypotheek moet betaald, dus op naar de volgende deadline. En toch is het jammer. Het is nu eenmaal leuk om naar je werk te verwijzen op je webpagina, op LinkedIn of bij mogelijke nieuwe klanten. Maar nog belangrijker: ik doe het niet alleen voor de poen, ik wil dat mensen mijn werk lezen!
Frustratie aanpakken
Hoe ga je daarmee om? Gewoon even navragen waar je tekst is gebleven, is natuurlijk het beste idee. Spannend is het wel. Stel je voor dat bij je klant het hoge woord eruit komt. “Goh ja, nu je het zegt, eigenlijk doen we helemaal niks met je werk. Het was leuk je gekend te hebben, doei.” Gebeurt natuurlijk nooit. Een reminder aan mijn opdrachtgever zorgt er vaak voor dat de tekst alsnog verschijnt en mijn frustratie verdwijnt.
Beeld: Luemen Rutkowski (Unsplash)
