I ain’t afraid of no ghost… Who ya gonna call? Ghostbusters! Sinds ik tekstschrijver ben, spookt deze songtekst regelmatig door mijn hoofd. Want ik heb iets ontdekt: als enige medewerker van mijn eigen bedrijf ben ik naast tekstschrijver niet alleen CEO, secretaresse en cateringmedewerker, nee, ik blijk ook een ghostbuster te zijn!
Ik dacht altijd dat ghosting vooral in datingapps plaatsvond. Die dans was ik mooi ontsprongen. Ooit stond ik op het punt mij in te schrijven voor zo’n app, maar nog voordat ik goed en wel had kunnen broeden op een originele profieltekst, ontmoette ik mijn grote liefde. Offline.
Maar wat blijkt? Ook in de professionele context waren spoken rond. Een opdrachtgever die niet op je artikel reageert, een medewerker van de crediteurenadministratie die niet betaalt omdat je een kenmerk op je factuur vergat te zetten (maar dat vervolgens niet communiceert) en in mijn geval de meest voorkomende: een geïnterviewde die geen reactie meer geeft of iemand die niet reageert op mijn verzoek om een afspraak in te plannen.
Irritant en fascinerend
Het is een fenomeen dat ik zowel irritant als fascinerend vind. Over de reden waarom iemand niet reageert, heb ik de meest uiteenlopende theorieën. De imposter in mij is bang dat diegene mijn tekst heel slecht vindt en nog broedt op een passende reactie.
Mijn andere verklaring bevindt zich in de hoek van nare ziektes en noodlottige ongevallen. Er is de betreffende persoon vast iets verschrikkelijks overkomen. Beide theorieën blijken zelden tot nooit waar. Mijn laatste hypothese is dat iemand gewoon heel druk is en mij niet bovenaan zijn prioriteitenlijst heeft staan. Dit is vaak wél waar.
Call me!
Maar ik ben de beroerdste niet. Dus stuur ik nog een vriendelijk mailtje (of twee), gevolgd door een appje en een voicemailbericht. Tot ik zelf niet meer weet of ik nu proactief bezig ben of veranderd ben in een enge stalker. Soms vraag ik me af of ik zoveel reminders zou kunnen negeren. Het antwoord luidt: nee. Want eerlijk is eerlijk, heel respectvol is het niet om niets meer van je te laten horen als iemand tijd en energie in jou heeft gestoken.
Daarom roep ik alle spoken (in spé) op: laat iets van je horen! Het kost misschien maar een minuut van je tijd. Al is het maar om te zeggen: ik heb je mail gezien, ik kom erop terug, maar ben nu even druk. Knip en plak desnoods deze voorgaande zin, dat kost je maar een paar seconden. Het is nog altijd beter dan een complete radiostilte.
Illustratie: AI
